واژیاب رسائل- تجرّی

صفحه 37 (طبق چاپ مجمع الفکر الاسلامی)

این بخش به مرور در حال تکمیل و اصلاح می باشد از شکیبایی شما متشکریم

ویرایش: اول

صفحه 37

و ینبغی التنبیه علی امور:و شایسته است آگاهی دادن بر اموری چند

قد عرفت: دانسته شد
لا یحتاج فی العمل: احتیاج ندارد در عمل وکار خود
بقطعه: به قطع و أنیقینش
إلى أزید من الادلة المثبتة : بیشتر از دلایل اثبات کنند
هذا هل هو حجة علیه : این (قطع) آیا اون (قطع) حجت است بر آن قاطع (که یقین حقیقی باشد یا جهل مرکب)
کبری لصغری:
حجة علیه من الشارع: (مطلقاً) حجت است بر آن قطع (چه مصادف با واقع باشد یا خیر) از نظر شارع مقدس
 

ظاهر کلماتهم: ظاهر سخنان و نوشته های فقهای بزرگوار
فی بعض المقامات: در برخی موارد
کما یظهر: همچنانکه معلوم می شود- ظاهر می گردد
من دعوی جماعة: از ادعای برخی از فقهای امامیه
أنّ ظانّ: اینکه گمان کننده
اذا أخّر: به تأخیر بیندازد
عصی: گناه کردهاست

لبیان ادنی:بخاطر بیان  ضعیف تر

 

صفحه 38
ادنی فردی الرحجان:از فرد رحجان (یعنی ظنّ که مرتبه ای پایین تر از قطع است)
و ان انکشف: اگرچه معلوم شود
 

حکی: حکایت شده – آمده است
عن النهایه: کتاب نهایه مرحوم علامه حلّی
التوقف فی العصیان: توقف در اینکه معصیت است یا نه
ان انکشف خلافه: اگر چه خلافش (باقی بودن وقت نه تنگی وقت نماز) ثابت شود
تذکره: کتاب تذکره علامه حلی
سیّد مشایخنا: مرحوم سید محمد مجاهد
واستقرب عدم: عدم (عصیان) را درست تر می طلبد و می داند

 

سلوک الطریق: مسافرت کننده-مسافر

المظنون الخطر: گمان به خطر (یا ضرر) دارد

اتمام الصلاة: نماز را تمام و کامل به جای آورد

عدم الضرر فیه: ضرر نداشتن در آن (سفر)